Een onvervalste Lubberding

Dit is een beroemde fiets.
Op deze onvervalste Raleigh won Henk in de Tour van 1978 de witte Trui.
De fiets is – op de wielen na – nog in originele staat. Over het frame hangt een rood-wit-blauwe trui, het nationaal kampioensshirt van 1978.
Henk veroverde toen in het Zuid-Limburgse heuvelland de Nederlandse titel in een wedstrijd die – zoals gebruikelijk in die dagen – geregeerd werd door de Raleighs van Peter Post.
De man die naast deze fiets zit ben ik, Joop Holthausen, tegenwoordig woonachtig in Bronkhorst, dat bekend staat als het kleinste stadje van Nederland en ergens tussen Zutphen en Doesburg ligt aan de (let op) Achterhoekse – en dus goede – kant van de IJssel.
Henk en ik zijn al tientallen jaren met elkaar bevriend.
Ooit reden we bij dezelfde vereniging, de ETP uit Zutphen.
In een vergeeld clubblad vond ik nog een uitslag uit het begin van de jaren zestig, toen Henk bij de clubkampioenschappen derde werd bij de jeugd van de ETP en ik hetzelfde resultaat behaalde bij de amateurs.
Dat de wielercarrière van Henk heel anders verliep dan de mijne, weet iedereen die het wielrennen ook maar een beetje volgt.
Onze wegen kruisten elkaar weer toen Henk mij vroeg hem te helpen bij de overstap naar de beroepsrenners.
Ik had als journalist al sinds 1971 de Tour de France gevolgd en daardoor de nodige contacten opgebouwd.
Samen met hem ben ik naar Peter Post gegaan.
Henk tekende er een contract en is tot het einde van zijn profjaren bij diezelfde Post gebleven.
Nu die fiets.
Henk heeft die fiets van de Tour ’78 ooit geschonken aan zijn toenmalige zwager.
Een jaar of tien later wilde die zwager zelf een racefiets aanschaffen, bood de fiets van Henk als inruilfiets aan en kreeg toen van de fietsenhandelaar een bod van 700 gulden, mits hij een nieuwe fiets zou aanschaffen.
Een oude vriend van mij, Wim Schukking, kreeg er lucht van en bood Henk”s (inmiddels ex-)zwager eenzelfde bedrag zonder de verplichting een fiets te kopen.
De deal was snel gesloten.
Voor Wim was dat een curiosum, maar zijn echtgenote was wat minder gecharmeerd van die fiets in de huiskamer en verbande de Raleigh naar de zolder.
Daar bleef hij staan tot 2005.
Ik was inmiddels vanuit het westen teruggekeerd in mijn geboortestreek, waar ik mij onder meer bezighoud met het publiceren van wielerboeken.
Zo heb ik Het Geheim van Raleigh geschreven, het werk dat in 2006 bekroond werd met de titel Beste Sportboek van het Jaar, en was ik mede-auteur van Michael & Erik en – zeer recent – Emotions, een monumentaal epos dat het beste bevat uit de roemrijke carrière van wielerfotograaf Cor Vos.
Dit werk (evenals Michael & Erik) is via Henk nog altijd leverbaar, al slinkt de voorraad nu snel.
Na mijn terugkeer zocht ik nadrukkelijker dan voorheen, mijn oude vrienden op.
Dat zijn behalve Henk en Corina, onder anderen ook Ans en Wim Schukking met wie ik vroeger veel koersen heb gereden.
Toen Wim mij vertelde dat hij de fiets van Henk had, wilde ik hem aanvankelijk niet geloven.
Maar bij een bezoekje aan zijn woning bleek dat hij de waarheid sprak.
Hoe ik zo zeker wist dat het Henk’s fiets is? Dat valt gemakkelijk te controleren.
De roemrijke Raleighmecanicien uit de jaren zeventig en tachtig, Jan Legrand, beitelde de initialen van de renners altijd onder het bracket.
Dus ik hield de fiets op de kop en zag daar de letters H.L. staan.
Kortom: een onvervalste Lubberding.
Wim heeft mij die fiets in bruikleen gegeven.
Ik heb hem aan de zolder op de deel van mijn stadsboerderijtje gehangen, bij mijn inmiddels uitgebreide wielerbibliotheek.
De eerste keer dat ik weer met Henk en Corina had afgesproken, heb ik ze uitgenodigd mij te komen afhalen met de mededeling dat er een oud- Raleighrenner in Bronkhorst was komen wonen.
Wie dat wel mocht zijn?
Ik heb gezegd: dat zul je wel zien als je langs komt.
Ik had mij in zijn kampioenstrui gehesen, een Raleigh winterpet op het hoofd gezet – ooit eigendom van Jan Raas – en heb toen hangend over de fiets de komst van Henk en Corina afgewacht.
Zijn eerste reactie in de streektaal, nadat hij mij had herkend: “Hé dat is mien fietse.
Hoe kom-ie daor noe an? ”
Ik heb hem het hele verhaal verteld.
Henk was helemaal vergeten dat hij deze Raleigh destijds aan zijn zwager had geschonken.
De fiets hangt nu nog altijd in Bronkhorst.
Alle bezoekers toon ik deze beroemde Raleigh en vertel de geschiedenis die eraan is verbonden.

Joop Holthausen